وسطِ خاطره ای گریه به جانت بزند.

بی تو با قافله غصه و غم ها چه کنم تا رو پودم! تو بگو با دل تنها چه کنم شهریار چهل روز گذشت. چهل صبح که بیدار میشم اما روی ماه تو رو نمی بینم مامان بزرگ عزیزم، باوانم نازاری دلم روحت شاد باوانکم ؛ اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت باقی همه بی حاصلی و بی خبری بود. حافظ + جانشین تو در این سینه خداوند نشد . ​ منبع